Σκέψεις και προτάσεις του “Ké Huelga Radio” για τα μέσα αντιπληροφόρησης, Μεξικό, Οκτώβρης 2015

Εισαγωγή της Nebulosa Gr: Το παρακάτω κείμενο συνιστά συμβολή του αδερφού μας κοινωνικού ραδιοφώνου και ενάντια στην εξουσία «Ké Huelga Radio» σε ένα διάλογο που άνοιξε το 2014 στο Μεξικό σε σχέση με τα μέσα αντιπληροφόρησης ή αλλιώς τα «ελεύθερα μέσα», όπως τα ονόμασαν τότε οι Ζαπατίστας. Το μεταφράζουμε για τρεις λόγους: 1) για να γνωστοποιήσουμε τις θέσεις του ραδιοφώνου με το οποίο συνεργαζόμαστε και το λόγο του οποίου μεταφέρουμε στα ελληνικά· 2) για να μεταφερθεί στην ελληνική γλώσσα ένα τμήμα του διαλόγου για τα μέσα αντιπληροφόρησης που διεξάγεται σε μια περιοχή με άνθηση στο συγκεκριμένο τομέα· και 3) για τον εμπλουτισμό ενός πιθανού διαλόγου στην ελλαδική πραγματικότητα των ελεύθερων μέσων.

Σε σχέση με τη φύση του διαλόγου στην οποία συμμετείχε το Ké Huelga Radio με το παρακάτω κείμενο ζητήσαμε διευκρινίσεις από τις συντρόφισσες και τους συντρόφους. Μας έστειλαν μια αρκετά εκτενή απάντηση, από την οποία θα κάνουμε μια περίληψη.

Το Μάη του 2014, έπειτα από τη δολοφονία του δασκάλου Γκαλεάνο σε ζαπατιστικό έδαφος από παραστρατιωτική ομάδα, η εκστρατεία παραπληροφόρησης στην οποία προέβησαν τα αποκαλούμενα από τους Ζαπατίστας ως «πληρωμένα μέσα» τους οδήγησαν σε μια αλλαγή κατεύθυνσης: απαγόρευσαν την πρόσβαση των πληρωμένων μέσων σε ζαπατιστικό έδαφος και έπαψαν να τα θεωρούν συνομιλητές τους. Τον ίδιο μήνα «πεθαίνει» συμβολικά ο εξεγερμένος υποδιοικητής Μάρκος σε μια τελετή στην οποία καλέστηκαν μόνο τα μέσα αντιπληροφόρησης  ( «Ανάμεσα στο φως και τη σκιά»). Τον ίδιο μήνα, στην τιμητική εκδήλωση για το δάσκαλο Γκαλεάνο, ο εξεγερμένος υποδιοικητής Μοϊσές διατυπώνει κάποιες πρώτες σκέψεις σε σχέση με τα μέσα αντιπληροφόρησης. Στην ίδια εκδήλωση, οι φωτογραφίες και τα βίντεο που κυκλοφόρησαν έφεραν μια «σφραγίδα», ένα trade mark με το όνομα που τους είχαν δώσει οι Ζαπατίστας: «ελεύθερα, εναλλακτικά αυτόνομα μέσα ή όπως αλλιώς λέγονται». Οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες από το Ké Huelga, θεωρώντας ότι οι σκέψεις που διατυπώθηκαν ήταν ένα κάλεσμα σε διάλογο, δημοσιοποίησαν τον Ιούλιο του 2014 την πρώτη εκδοχή του παρακάτω κειμένου, στο οποίο, μεταξύ άλλων, τάχθηκαν ενάντια σε κάθε σφραγίδα ή trade mark για τα μέσα αντιπληροφόρησης.

Τον Αύγουστο της ίδια χρονιάς, του 2014, οι υποδιοικητές Γκαλεάνο και Μοϊσές έδωσαν μια συνέντευξη τύπου στο καρακόλ της Ρεαλιδάδ στα μέσα αντιπληροφόρησης, κατά την οποία ο Γκαλεάνο έλεγε ότι «το πρόβλημα που έχουμε σε όλο τον κόσμο είναι το εξής: αν πλέον η πληροφορία, η ανάλυση και η έρευνα δεν απαντώνται στα μέσα επικοινωνίας, αν τα είχαν και ποτέ, τότε πού μπορούμε να τα βρούμε. Υπάρχει ένα κενό στο χώρο των επικοινωνιών που είναι υπό διεκδίκηση». Πρότεινε ότι ο καλύτερος τρόπος ενημέρωσης «είναι αυτός που προέρχεται από τους φορείς δράσης και όχι από όσους καλύπτουν την είδηση» και ότι αυτό μπορούν να το κάνουν μόνο τα μέσα αντιπληροφόρησης, ενώ παράλληλα εντόπιζε κάποια προβλήματα σε αυτό το έργο. Οι συντρόφισσες και οι σύντροφοι από το Ké Huelga τον ίδιο μήνα έβγαλαν τη δεύτερη εκδοχή των θέσεών τους, προτείνοντας τη δημιουργία χώρων ανταλλαγής υλικού και δικτύων απάντησης απέναντι στις επιθέσεις. Τον επόμενο μήνα συμμετείχαν με αυτό το κείμενο σε φόρουμ που διοργανώθηκε στην Πόλη του Μεξικού, στο οποίο συμμετείχαν μέσα αντιπληροφόρησης, για να ζητηθούν οι σκέψεις των Ζαπατίστας. Η τρίτη επικαιροποιημένη εκδοχή, την οποία μεταφράζουμε, δημοσιεύτηκε τον Οκτώβρη του 2015.

Παρόλο που το παρακάτω κείμενο, μαζί με την αγγλική του μετάφραση, συνιστά ένα από τα δημοφιλέστερα κείμενα του σταθμού, με πάνω από εκατό χιλιάδες επισκέψεις, οι προτάσεις του δεν συζητήθηκαν όσο διαβάστηκαν. Το κύριο ερώτημα, του πώς μπορεί να υπάρξει αποκεντρωμένη ενημέρωση για τους αγώνες και τα κοινωνικά κινήματα με τις περιορισμένες δυνάμεις των μέσων αντιπληροφόρησης και αποφεύγοντας τους πρωταγωνισμούς και τη μεσολάβηση της «δημοσιογραφίας των από κάτω» παραμένει ανοιχτό. Οι συναντήσεις των μέσων αντιπληροφόρησης στο Μεξικό επικεντρώνονται κυρίως στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα μέσα ως προς τις επιθέσεις που δέχονται, την έλλειψη υλικού και κατάρτισης, απαντώντας με εργαστήρια, δημιουργία νέων μέσων και ανακοινώσεις καταδίκης των επιθέσεων. Όπως λένε οι συντρόφισσες και οι σύντροφοι, για το Σύστημα για Πληροφόσης της Αντίστασης που προτείνεται στην τρίτη εκδοχή του κειμένου, η ανταπόκριση ήρθε από κει που λιγότερο την περίμεναν: από την άλλη πλευρά του πλανήτη, το Ράδιο Ψαλίδι και την ομάδα της ελληνικής Nebulosa. Ευχαριστούμε τους συντρόφους για τα καλά τους λόγια κι ελπίζουμε να μην τους απογοητεύσουμε. Συνεχίζουμε με τη μετάφραση του κειμένου.

Ενάντια στον καπιταλισμό: η αποκεντρωμένη δράση. Ελεύθερα μέσα – πληρωμένα μέσα, εκδοχή 3.0, Ké Huelga Radio, Μεξικό, Οκτώβρης 2015

πρωτότυπο στα ισπανικά

Η οργή μας είναι ενάντια στον καπιταλισμό

Εξεγερμένος Υποδιοικητής Μοϊσές

Μετά από ένα χρόνο συζητήσεων για τα ελεύθερα μέσα, οι οποίες άνοιξαν με τις παρεμβάσεις των Υποδιοικητών του Εθνικοαπελευθερωτικού Ζαπατιστικού Στρατού, Γκαλεάνο και Μοϊσές, στις 10 Αυγούστου 2014, μοιραζόμαστε κάποιες σκέψεις σε σχέση με το έργο των χώρων μας ως μέσων επικοινωνίας. Με την ανταλλαγή και τη συλλογική δουλειά, έχουμε οικοδομήσει διασυνδέσεις, πρακτικές και αμοιβαία αλληλεγγύη που επιτρέπει να μιλάμε για μια άνθιση των ελεύθερων μέσων: παράλληλα με τους ήδη υπάρχοντες χώρους, γεννιούνται διαφορετικές εμπειρίες ελεύθερης επικοινωνίας και όλες και όλοι μαζί διευρύνουμε τον αγώνα ενάντια στο ψέμα και το θάνατο που επιβάλλουν το κεφάλαιο και οι υπηρέτες του. Επιπλέον, τα ελεύθερα μέσα γίνονται αναγκαία εξαιτίας του αυθαίρετου κλεισίματος των λίγων κριτικών χώρων που υπάρχουν στα εμπορικά μέσα και λόγω της στοχοποίησης του επαγγέλματος. Στο Μεξικό, η καταστολή επιτείνεται και τα μέλη των ελεύθερων μέσων δεν εξαιρούνται από αυτήν. Γι’ αυτόν τον λόγο, ένα από τα ζωτικά καθήκοντα είναι να ενισχύσουμε και να διευρύνουμε τα δίκτυα με τα οποία μπορούμε να απαντάμε απέναντι στη βία, τις συλλήψεις και τις απαγωγές. Σε αυτό το κείμενο επεξεργαζόμαστε τις γενικές σκέψεις μας για τα ελεύθερα μέσα και προτείνουμε τη δημιουργία ενός Συστήματος Πληροφόρησης της Αντίστασης (ΣΠΑ) ως ένα βήμα προς τον καλύτερο συντονισμό των χώρων μας και μια πρόσκληση ώστε οι όσοι και όσες διεξάγουν τους αγώνες να αποτελέσουν τμήμα του έργου της πληροφόρησης, το οποίο είναι επείγον και απαραίτητο ενάντια στον πόλεμο εξόντωσης που αντιμετωπίζουμε.

Πρώτο μέρος: η ποικιλομορφία των ελεύθερων μέσων

1. Γιατί είμαστε διαφορετικά από τα πληρωμένα μέσα;

Η διαφορά ανάμεσα στα ελεύθερα μέσα και τα πληρωμένα μέσα βρίσκεται ανάμεσα σε όσους λαμβάνουν πληρωμές και πουλούν την ενημέρωση, και όσες επικοινωνούν ως μέσο για την οικοδόμηση ενός άλλου κόσμου, μιας άλλης κοινωνίας.

Τα πληρωμένα μέσα μετατρέπουν την επικοινωνία σε εμπόρευμα, ένα μέσο για να αποκομίζουν κέρδη μέσω εταιρειών τηλεπικοινωνίας. Αυτά τα μέσα αναπαράγουν την καπιταλιστική οργάνωση της ενημέρωσης στην ουσία της: απασχόληση έμμισθου προσωπικού, επιδίωξη κερδοφορίας, εξάρτηση από τις δυνάμεις του χρήματος. Αυτή η οργάνωση των «εταιρειών τηλεπικοινωνίας» επιτρέπει μια σημαντική παραγωγή και μετάδοση μηνυμάτων προς τους καταναλωτές της ενημέρωσης και των γνώσεων. Τα μηνύματα αυτά, επιπλέον, δεν φτάνουν ούτε όλα, ούτε ολόκληρα. Αυτή είναι μια από τις κυριότερες αδυναμίες των πληρωμένων μέσων: μεταδίδουν μόνο τα μηνύματα που μπορούν να πουληθούν, η πληροφόρηση και η γνώση μπορούν να παραποιούνται από τις εταιρείες τηλεπικοινωνίας, καθώς το μονοπώλιό τους τούς επιτρέπει να ψεύδονται για να συνεχίζουν να αποκτούν κέρδη. Η σιωπή είναι επίσης κερδοφόρα: σε μια μαφιόζικη σχέση με τις πολιτικές δυνάμεις, τα πληρωμένα μέσα πουλούν την αποσιώπηση πληροφόρησης για συγκεκριμένα γεγονότα. Παραποίηση, χειραγώγηση, ψέμα και σιωπή συνιστούν τις κοινές πρακτικές των πληρωμένων μέσων.

2. Ένας ορίζοντας για τα ελεύθερα μέσα

Τα ελεύθερα μέσα, ορίζοντάς τα ως εκείνα που έχουν αποποιηθεί τη βασική σχέση του καπιταλισμού, δηλαδή, τη μετατροπή της επικοινωνίας σε εμπόρευμα που παράγει κέρδος, αναζητούν μη καπιταλιστικούς τρόπους για να παράγουν πληροφόρηση και γνώση. Οι πρακτικές που έχουν ανοίξει το δρόμο στα ελεύθερα μέσα προς μια μη καπιταλιστική οργάνωση είναι τέσσερις: η οικειοποίηση της τεχνολογίας και της τεχνογνωσίας, η ανεξαρτησία από τους μεγάλους παρόχους υπηρεσιών ενημέρωσης, η ανεξαρτησία σε σχέση με το κράτος και μια άμεση σχέση με την κοινωνία. Αυτές οι πρακτικές δημιουργούν τον «εσωτερικό ρυθμό» που διαμορφώνει κάθε ελεύθερο μέσο, που ενδιαφέρεται περισσότερο να αυτοδημιουργηθεί με αυτόνομο τρόπο παρά να αναδειχτεί ή να συμμετάσχει στη συγκυρία. Τα ελεύθερα μέσα δεν διέπονται από τη λογική της τηλεπικοινωνιακής «αποτελεσματικότητας», που υπάρχει στην εποχή της έλλειψης αμεσότητας, αλλά δημιουργούμαστε μέσα από το διάλογο: η μισθολογική σχέση των εταιρειών τηλεπικοινωνίας αντικαθίσταται από την οικοδόμηση συμφωνιών, συλλογικοτήτων και πρακτικών συνδιαμόρφωσης σε σχέση με το τι, το πώς και το ποιοι επικοινωνούν.

Οικοδομούμε την επικοινωνία συνδιαλεγόμενες με εκείνες και εκείνους που αγωνίζονται. Μέχρι στιγμής, η κύρια λειτουργία μας σχετίζεται με την καταγραφή και μετάδοση των μαρτυριών του αγώνα: οργανωνόμαστε ώστε ο λόγος των αγωνιζόμενων να φτάνει μακριά και να είναι συνεπής με τις αναζητήσεις μας για έναν καλύτερο κόσμο. Δεν θα υπήρχαν ελεύθερα μέσα χωρίς την άμεση συμμετοχή μας στους κοινωνικούς αγώνες: τα άτομα που αποτελούμε τα ελεύθερα μέσα είμαστε κομμάτι του αγώνα, όχι μόνο επειδή απελευθερώνουμε την ενημέρωση, αλλά και γιατί παρέχοντας την επικοινωνία δωρεάν στεκόμαστε απέναντι στην την πώληση και την αγορά, που συνιστά έργο των εταιρειών τηλεπικοινωνίας.

3. Ενάντια στην εμπορευματικοποίηση της επικοινωνίας

Μια άλλη ουσιώδης διαφορά με τα πληρωμένα μέσα είναι ότι τα ελεύθερα μέσα στηρίζουμε την ελεύθερη διακίνηση της πληροφορίας και της γνώσης: το copyright αποτελεί το άλλο άκρο της καπιταλιστικής αλυσίδας και γι’ αυτό προσπαθούμε να συλλογικοποιούμε τόσο τα αποτελέσματα της δραστηριότητάς μας όσο και τα μέσα με τα οποία δημιουργούμε επικοινωνία. Κάθε πρακτική που περιορίζει την επικοινωνία ωφελεί τον καπιταλισμό. Αν ο διάλογος και η ποικιλομορφία αποτελούν τα χρώματα του κόσμου μας, οφείλουμε να τασσόμαστε υπέρ της ελεύθερης διακίνησης των μηνυμάτων και της διάδοσης των τεχνολογιών που μας επιτρέπουν να επικοινωνούμε. Δεν ανταγωνιζόμαστε στο μονοπώληση της επικοινωνίας δημιουργώντας ένα «trade mark ελεύθερων μέσων», αλλά επιδιώκουμε την απελευθέρωση της επικοινωνίας. Σε αυτό το μονοπάτι προσπαθούμε να μην είμαστε απλά μέσα, αλλά να μετατρεπόμαστε σε χώρους ελεύθερης και άμεσης επικοινωνίας με την οποία να δημιουργούνται οι συνθήκες ώστε να καταργούμε τις εξειδικεύσεις και να καθιστούμε δυνατό τον κοινωνικό διάλογο.

4. Ποια πρέπει να είναι η στάση μας απέναντι στους εργαζόμενους στα μαζικά μέσα επικοινωνίας;

Η θέση ότι αυτοί οι εργαζόμενοι είναι μισθοφόροι στην υπηρεσία των εταιρειών τηλεπικοινωνίας είναι μια πρώτη προσέγγιση που μας εξυπηρετεί αποκλείσουμε τον πρωταγωνισμό στα ελεύθερα μέσα. Ωστόσο, αν παραμείνουμε μόνο σε αυτό το αξίωμα, μας διαφεύγει ότι, όπως και οι υπόλοιποι εργαζόμενοι, το μεγαλύτερο τμήμα των επαγγελματιών της επικοινωνίας υπόκεινται σε επισφάλεια, σε κακές συνθήκες ζωής και ιδίως στους κινδύνους που επιφέρουν τόσο το οργανωμένο έγκλημα όσο και οι αυταρχικές και εγκληματικές κυβερνήσεις. Το Μεξικό έχει μετατραπεί σε μια από τις πιο επικίνδυνες χώρες για την άσκηση της δημοσιογραφίας. Η οργάνωση «Άρθρο 19» έχει καταγράψει 103 δολοφονίες δημοσιογράφων από το 2000 [δεδομένα επικυρωμένα από τη Nebulosa Gr, Δελτίο #7]. Επιπλέον, πάνω από τα κεφάλια αυτής της πλειονότητας των εργαζομένων στις επικοινωνίες βρίσκονται οι επιστάτες της ενημέρωσης (López Dóriga, Alatorre, κλπ) και τα αφεντικά τους: οι επιχειρηματίες ιδιοκτήτες των μαζικών μέσων ενημέρωσης ( Slim, Azcárraga, Salinas Pliego, κλπ). Αυτοί είναι οι  εχθροί μας. Με τους εργαζόμενους στην επικοινωνία πρέπει να προσπαθούμε να οικοδομούμε αλληλέγγυους δεσμούς και ανταλλαγή γνώσεων που θα εμπλουτίσουν και θα διευρύνουν τις εμπειρίες αυτονομίας στα ελεύθερα μέσα. Οι επιθέσεις ενάντια στις και στους δημοσιογράφους και στα ελεύθερα μέσα δημιουργούν ένα πεδίο

Δεύτερο μέρος: Αυτό που προτείνουμε

1. Χρειάζεται ν’ αποκτήσουμε διασυνδέσεις, και αυτό μπορούμε να το κάνουμε:

α) Μέσα από την ανταλλαγή υλικού: οφείλουμε να καταστήσουμε εύκολη την πρόσβαση στο υλικό που παράγουμε, καθώς και να υποστηριζόμαστε αμοιβαία για τη διακίνησή του.

β) Με τη δημιουργία χώρων και τρόπων ανταλλαγής γνώσης. Δηλαδή με τη βελτίωση των τρόπων που δημιουργούμε και ανταλλάσσουμε γνώσεις. Να εμπλουτίσουμε αυτούς τους χώρους αξιοποιώντας διαφορετικές μορφές έκφρασης (για παράδειγμα, να συνδυάζουμε βίντεο με ήχο, να δημιουργούμε έντυπες εκδοχές ηλεκτρονικών αρχείων, κλπ.)

γ) Με τη δημιουργία δικτύων απάντησης απέναντι στην καταστολή και παρακολουθώντας την εξέλιξη κατασταλτικών γεγονότων.

δ) Να δημιουργούμε ασφαλείς τρόπους επικοινωνίας μεταξύ μας: προτείνουμε την ενίσχυση της ανωνυμίας και την κρυπτογράφηση την επικοινωνίας μας στο διαδίκτυο.

2. Να διασυνδεόμαστε στη βάση του σεβασμού και της αναγνώρισης των διαφορών μας σε αυτό το έργο

Η αποκεντρωμένη δράση απαιτεί το σεβασμό στις αντιλήψεις και τις πρακτικές των άλλων ως σημείο αφετηρίας για υγιείς και δημιουργικές σχέσεις. Αντί να αναλωνόμαστε σε ατέρμονες και σε γενικές γραμμές στείρες συζητήσεις, προτείνουμε την άνθηση των ιδεών και των πρακτικών σε όλους τους χώρους και τα άτομα. Να αναζητούμε τα κοινά μας και να αφήνουμε την πράξη να αναδεικνύει τι είναι αυτό που εξυπηρετεί την προώθηση του αγώνα ενάντια στο κεφάλαιο. Πρέπει ν’ αφήσουμε πίσω μας τις έτοιμες συνταγές και να αναγνωρίσουμε τις διαφορές που αντιπροσωπεύει το κοινωνικό περιβάλλον στο οποίο δρούμε: να αναγνωρίσουμε ότι στις πόλεις υπάρχει καλύτερη πρόσβαση στα υλικά μέσα αλλά αντιμετωπίζουμε μεγαλύτερη απομόνωση, ενώ στις κοινότητες οι σχέσεις είναι εγγύτερες αλλά πολλές φορές δεν υπάρχουν τα τεχνικά μέσα και τα μέσα επικοινωνίας.

3. Να πριμοδοτήσουμε τις συλλογικές δομές και την ανωνυμία

Να μη δίνουμε βήμα στον πρωταγωνισμό, αλλά να αναζητούμε τρόπους ώστε «να έχει μεγαλύτερη σημασία η πληροφορία από αυτόν που την παράγει» και να δημιουργούμε πλατφόρμες για τη συλλογική διάδοση πληροφορίας και γνώσης. Προτείνουμε να απομακρυνόμαστε όλο και περισσότερο από τη λογική των πληρωμένων μέσων που πριμοδοτούν την ατομικότητα του «δημοσιογράφου» ή συγκεκριμένων ομάδων πάνω από το κοινό έργο των διαφορετικών μέσων. Η συζήτηση σε σχέση με το αν θα μιμηθούμε ή όχι τα πληρωμένα μέσα ως προς τη μαζική απεύθυνση και την κοινωνική επιρροή είναι ανοιχτή. Η θέση μας είναι ότι τα μέσα ενημέρωσης πρέπει να τείνουν προς την εξαφάνιση και οι κοινωνικοί αγωνιστές να είναι εκείνοι που θα παράγουν και θα συλλογικοποιούν τις πληροφορίες και τις γνώσεις.

4. Να οικοδομήσουμε την αυτονομία μας

Οι σκέψεις των Ζαπατίστας μάς προκαλούν επίσης να σκεφτούμε και να οικοδομήσουμε κατά πρώτον τη βιωσιμότητα των ελεύθερων μέσων κι έπειτα την αυτονομία. Σε γενικές γραμμές, οι χώροι επικοινωνίας μας έχουν δημιουργηθεί ως πράξεις προσφοράς. Για αρχή έχουμε εκτοπίσει από τους χώρους μας τόσο την έμμισθη εργασία όπως και το χρήμα: δεν έχουμε πληρωθεί ποτέ για να κάνουμε μια συνέντευξη, για ν’ ανοίξουμε τα μικρόφωνα σε κάποιον αγώνα· δεν έχουμε αποδεχτεί ποτέ δωρεές ή χορηγίες: ο χώρος μας συντηρείται μέσα από τη συλλογική εργασία, από τις εθελοντικές συνδρομές μας και από αλληλεγγύη χωρίς ανταλλάγματα. Αλλά ο καπιταλισμός και ο αγαπημένος του γιος, το χρήμα, επιστρέφουν συνεχώς από το παράθυρο: παρόλο που εμείς δεν πληρωνόμαστε ούτε πουλάμε τη δραστηριότητά μας, τα μηχανήματα, το διαδίκτυο, οι μετακινήσεις, το φαγητό και όλα τα πολλά υπόλοιπα της καθημερινής ζωής μας μάς υποχρεώνουν να αναζητούμε χρήματα για να αντιμετωπίσουμε την ανάγκη μας να έχουμε μέσα και υποδομές για την επικοινωνία. Προς το παρόν παραμένουμε με ανοιχτό το ερώτημα του κατά πόσο μπορεί να είναι αυτόνομο ένα ελεύθερο μέσο.

Ο πόλεμος εξόντωσης και η κοινωνική κρίση που ζούμε απαιτεί να προωθήσουμε τη συλλογική δουλειά και όλα όσα μας ενώνουν. Προτείνουμε τη συλλογική εργασία για να στερεώσουμε και να διευρύνουμε το έργο των ελεύθερων μέσων, με την προοπτική να γεννηθούν χώροι ελεύθερης επικοινωνίας σε όλη τη χώρα και να μπορούμε να έχουμε διασυνδέσεις με τους λαούς του Μεξικού και του κόσμου που αγωνίζονται ενάντια στο τέρας του καπιταλισμού. Το ραδιόφωνό μας διακηρύσσει ότι είναι σε ετοιμότητα και παίρνει μέρος σε αυτόν τον αγώνα που είναι, αναμφίβολα, ο σημαντικότερος της εποχής μας.

Τρίτο μέρος: να οικοδομήσουμε το Σύστημα Πληροφόρησης της Αντίστασης (ΣΠΑ)

Στο κείμενό του με τον τίτλο «Μέσα, τρίτα, τέταρτα», ο Υποδιοικητής Γκαλεάνο πρότεινε ένα ιστορικό καθήκον για την επαναστατική οργάνωση: την ολική ανατροπή του κτιρίου του καπιταλισμού, μέχρι τα θεμέλια, και την οικοδόμηση ενός άλλου κτιρίου, αλλά οριζόντιου. Σε αυτό το έργο είναι ουσιώδες να γνωρίζουμε πού να χτυπήσουμε και πώς να χτυπήσουμε. Προσπαθώντας να φέρουμε αυτές τις ιδέες στο πεδίο των ελεύθερων μέσων καταθέτουμε αυτήν την ταπεινή πρόταση που επιδιώκει να πολεμήσει έναν από τους κρίκους της εξουσίας των πληρωμένων μέσων: την εξειδίκευση.

Τα πληρωμένα μέσα συγκεντρώνουν την «πληροφορία» για τις κοινωνίες μας και τη μεταδίδουν μεροληπτική, παραποιημένη και ψευδή. Μια από τις μεγάλες τους δυνάμεις είναι ότι διαθέτουν τις υλικές προϋποθέσεις για να μαθαίνουν αυτά που συμβαίνουν στη χώρα και σε όλο τον κόσμο. Ο λόγος των ελεύθερων μέσων, από την πλευρά τους, αφοσιώνεται στους αγώνες στους οποίους έχουμε πρόσβαση, που, παρά τις διασυνδέσεις, είναι περιορισμένος γιατί είμαστε λίγα άτομα που έχουμε να φέρουμε σε πέρας ένα τεράστιο έργο.

Το Σύστημα Πληροφόρησης της Αντίστασης (ΣΠΑ) είναι μια πρόταση για συλλογική εργασία και για τη δημιουργία δεσμών πληροφόρησης για τους κοινωνικούς αγώνες στο Μεξικό και τον κόσμο. Παρακολουθώντας την εμπειρία των κοινωνικών αγώνων που έχουν δημιουργήσει τα δικά τους μέσα επικοινωνίας, όπως συμβαίνει με τον EZLN και τη Γενική Επιτροπή Κατάληψης στο Εθνικό Αυτόνομο Πανεπιστήμιο του Μεξικού, καθώς και τις ιθαγενικές κοινότητες σε όλη τη χώρα, προτείνουμε τη δημιουργία ενός δικτύου ΜΗΝΥΜΑΤΩΝ που θα επιτρέπει να γνωρίζουμε και να μεταδίδουμε όσα συμβαίνουν και όσα γίνονται στη γεωγραφία των κοινωνικών αγώνων. Θεωρούμε ότι η ώθηση που έχει δώσει στα ελεύθερα μέσα ο EZLN και οι διάφορες αντιστεκόμενες κοινότητες έχει δημιουργήσει τις ελάχιστες απαιτούμενες συνθήκες για ένα δίκτυο σαν αυτό που προτείνουμε.

Η πρόταση είναι:

1. Καλούμε τους κοινωνικούς αγωνιστές, ακτιβιστές, εξεγερμένους, οργανωμένους κατοίκους να συντάξουν μια παράγραφο, μια σελίδα, ένα κείμενο, μια αφίσα, μια φωτογραφία, ένα βίντεο για το θέμα που θέλουν να επικοινωνηθεί. Για την ελεύθερη έκφραση δεν υπάρχουν θέματα ή σκέψεις που να είναι πιο σημαντικά από άλλα. Το ζητούμενο είναι να σπάσει η έλλειψη επικοινωνίας την οποία ζούμε και γι’ αυτό είναι εξίσου σημαντικό να έχουμε πρόσβαση στη δράση των γειτονιών, όπως και στις καταλήψεις γης ή στον αγώνα χαρακωμάτων.
2. Να γίνει καταγραφή με κάθε διαθέσιμο τρόπο: από χαρτί και μολύβι, μέχρι κινητό τηλέφωνο, κάμερα, υπολογιστή. Για τα ηχητικά μηνύματα υπάρχει δυνατότητα επικοινωνίας με τα ελεύθερα μέσα [σ’ αυτό το σημείο τα μέλη του Ké Huelga δίνουν τα στοιχεία επικοινωνίας τους].
3. Να διαδοθεί το μήνυμα μέσα από: φωτοτυπίες, εφημερίδες τοίχου, ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, το facebook ή/και με επαφή με τα ελεύθερα μέσα. Από την πλευρά μας δεσμευόμαστε να συμπεριλάβουμε στη σελίδα και το πρόγραμμα του ραδιοφώνου μας όλα τα μηνύματα που θα έρχονται.

Αν κάθε κοινωνικός αγώνας στη χώρα πραγματοποιούσε συλλογική δουλειά, θα είχαμε επαρκές υλικό για μια πληρέστερη εικόνα της πραγματικότητας των αγώνων μας και, μέσω αυτού του μέσου, να ενδυναμώσουμε τις διασυνδέσεις μεταξύ των αντιστεκόμενων οργανώσεων, συλλογικοτήτων και ατόμων.

Μερικές αρχικές διευκρινίσεις:

Για τη διάδοση της πληροφορίας χρειάζονται κάποια στοιχεία που δεν μπορούν να λείπουν: οδηγίες ως προς το χρόνο και το μέρος (πότε, πού)· οδηγίες ως προς το θέμα (τι συνέβη και ποιος το έκανε (ποιος). Αυτά τα τέσσερα στοιχεία επιτρέπουν να καταλαβαινόμαστε: πότε, πού, τι και ποιος αποτελούν τα ελάχιστα στοιχεία ώστε ένα μήνυμα να είναι κατανοητό για όσους το λαμβάνουν. Τα υπόλοιπα έρχονται σιγά σιγά…

Υστερόγραφο. Ως ταπεινή πρόταση, το ΣΠΑ δεν είναι παρά μια ιδέα για τον αγώνα και έχει ως βάση μια από τις πρακτικές με τις οποίες τα ελεύθερα μέσα και οι ελεύθεροι χώροι ενημέρωσης προκαλούν ρωγμές στον τοίχο της καπιταλιστικής ενημέρωσης: την αποκεντρωμένη δράση. Αφορά την απελευθέρωση της δημιουργικότητας και την ανάδειξη ακροατών, εκφωνητών, ατόμων που θα μεταδίδουν τα μηνύματα με κάθε τρόπο σε κάθε μέρος, με τα μέσα που διαθέτει καθένας και καθεμιά. Αυτό που δίνει νόημα σε αυτή τη συλλογική δουλειά είναι ο κοινός στόχος: να γνωστοποιούμε το πρόσωπο του αγώνα μας και, εννοείται, ο καθένας με τον τρόπο του. Ο κόσμος μας είναι αυτός της ποικιλομορφίας.

Ké Huelga Radio

ελεύθερο, κοινωνικό και ενάντια στην εξουσία

Οκτώβρης 2015